Friday, September 14, 2012

გამომგზავნელი: ანონიმურია_000-000-018

      მაგრამ აპოლონი რა აპოლონია თუ ზევსი, პოსეიდონ ან ჰადესი არ ვახსენე?!. ამიტომაც ჩემს ნაწარმოებში შემოვიყვანე მესამე სამყარო რომელსაც ანტიკური ბერძნების დროს წოდებენ...

ჰადესმაც დახსნა ზევსის მონები.
ტიტანებს იბყრობს, მიჰყავს ტარტარში
დასახმარებლად უხმობს ცერბერუსს
ქარონს წაართმევს ვერცხლის მონეტას

აპოლონს მიღმა, უსრულ წყვდიადში
ისმის ღმუილი დიდი პირუტყვის
მორბის ზლუქუნით, ფლოქვების რტყმევით
თან წამოიღო ცხელი ჰაერი

ამოვიდა რა ტარტარიდან მეფე წყვდიადის
მან შთააგონა ადამიანთ რომ ის მეფეა
ხალხებთა ომებს აწარმოებს დემონის ძალით
ბოროტს შეუქმნის შავი მაგით არემარესა

დაწყევლილია მისი სახლი ირგვლივ ყველასთვის
მხოლოდ სატანის თილისმებით შედიან ყველა
კრიალოსანი, პენტაგრამა, დანა მარილში;
მეფის ტობელიც აღზევდება გამეფებისას.

პენტაგრამატონ - ასე უხმო მან მის მარჯვენას
იგი მკვლელია ყველა კარგის რაც კი ხალხშია
მას უყვარს ბრბობი შავი საქმით დაკავებული
მკვლელობას ჩუქნის პატივმოყვარე კაცსაც საჩუქრად

ჰადესიც მიდის ტარტარისკენ ქარონის ნავით
ისევ წაართმევს ერთგულ მონას ვერცხლის მონეტას
ცერბერს წაიყვანს, გაშმაგებულ ქოფაკს გზამკვლევად,
რომ იმკითხაოს თავისი ბედი კიდევ ერთხელაც.

ცის კაბადონზე მოვა არმია არმაგედონი
ორიონი ჭვრეტს წინაღობას მრავალი მტრისას
მოდის პერსევსი პეგასზე მჯდარი გორგონას თავით
ვარსკვლავთ მრიცხველნიც გაოცებით ცას შეჰხარიან

      შემთხვევით ერთ წიგნში რომელიც შეისწავლიდა ასტროლოგიას წავაწყდი ლექსს თანავარსკვლავედებზე რომელიც გამოვიყენე ასევე ჩემს პოემაში. ლექსის ავტორი ვინმე აკაკი გელოვანი.

რისთვის უმღერით, პოეტებო ცას და ვარსკვლავებს? -
იქ ხო იმდენინადირია, ცა ძლივს აკავებს!
ნახეთ, ცარგვალზე იგრიხება რამდენი გველი!
ბრდღვინავს ლომი და იღრინება პირღია მგელი.

გველეშაპა გაწოლილი კიდით კიდემდე
ისეთი მძლავრი რომ ღმერთებიც ხელს ვერ ჰკიდებენ
კირჩხიბს და ჰიდრას ეფინებათ ვარსკვლავთა თქეში
და ღრიანკალი იღრიკება მხეცების წრეში

ბორგავს ვეშაპი, ანდრომედას დაეძებს ცაში
მიჰქრის პეგასი, სივრცეს სწერავს ციური რაში.
ტუგანს, ფარშევანგს, ჩიტს დასჩხავის შავი ყორანი
ფენიქსს და ყორანს შესცქერიან შიშით ყველანი

გარბის მარტორქა, გვესახება ვარსკვლავ კრებულად
და თვითონ ხვლიკი ცის ტატნობზე დამკვიდრებულა
დიიდი კენტავრი ციდან გვიშენს ცეცხლოვან ისრებს
და მეძებრები მიარღვევენ ასტრალურ ნისლებს

წერო, არწივი, თხა და ვერძი, გედი, მელია,
მტრედი, კურდელი თუ ჟირაფი ცისკარს ელიან
რომ უჩინარჰოს ჰიდრებისთვის ზეცის ტატნობი
და რძიულ ზოლად ცას ერტყმევა ირმის ნახტომი

დგას გველის მჭერი, სურს გასტყორცნოს ქვეწარმავალი
მძვინვარებს კურო, უფრთხსის კვიცი კენტად მავალი.
გაშმაგებული ქოფაკები მისდევენ დათვებს
ქამელეონი გვიმზერს მაღლით... დუმილი გმართებს,

ღირსო მგოსანნო, შენ კი აქებ ცას და ვარსკვლავებს,
სადაც იმდენი ნადირია ცა ძლივს აკავებს.

      დე მაც ავყევი ამ ლექსს თუ როგორ უნდა მორეოდა ჰადესი არაგონების რაინდებს!

იმ სამოთხეში სადაც ირემი კუნტრუშით ხტოდა
იმ გალაქტიკას სადაც მთავრდება წელი გველისა
დამდგარა დრონი, დეკემბერი გველისმჭერისა
როცა სუსტდება კობრა, პითონი თუნდაც ანკარა

      და აი მეც აქ ვარ დღემდე და ველოდები მუზას!

გამომგზავნელი: ანონიმურია_000-000-017

      აქედან კი ვიწყებ თემას თუ რა შარში გაყო თავი  ჩემმა პერსოაჟმა მორგან ადა კარდელამ!

გრაფი რიჩარდის ვამპირთა დასი
ოკულტიზმური ცოდნით არიან
ისინი კლავენ და აწამებენ
ვინც იმსახურა შავი მაგია

არაგონების წიგნი ბიბლია
ოთხ ტოლ ნაწილად არს გახლეჩილი
მათი ოთხივეს შეერთებისას
უცბად იქმნება არმაგედონი

ბიბლიის ასლი დაუმალიათ
ძველი ეგვიპტის ხამუნაბტრაში
ანშივიელებს ის უპოვნიათ
და აღუთქვიათ თებეს ქალაქში

 მათ სცეს თაყვანი მეფე მორიელს
ისინი სდევდნენ წმინდათა წმინდას
მათ გერბზე იყო ამენოფუსი
ვით ასო პირველი ანშივიისა;

ოზირის ჰპოვა გამარჯვება მთელს ეგვიპტეში
ბევრია მრევლი, ანუბისის ტაძრის სტუმარი
სისხლის აღრევით დაიბადნენ ფარაონები
გვამის ლეშს ხრწნიან, წაბილწავენ სიამოვნებით

      ეპიზოდი იმისა თუ როგორ აცოცხებენ ახალგაზრდა ჭაბუკ ფარაონს ნებქებქემუ ტუტანხამონს!

შე ტუტანხამონ შვილიშვილო ავენხოტისა
მვდრეთით აღსდექი კანოპს მოგცემ შენი სისხლისას
შური იძიე იმხოტებზე დაწყევლილ ჰონდით
მან შენ წაგართვა სარეცელი ანქსუნამოი

      ძველი ეგვიპტე - ფარაონ ნებქებქემუ ტუტანხამონის და ანქსუნამონი დაინიშნა შუმერების პრინცზე მაგრამ ტუტანხამოს კარის დაცვამ აიმ რომელსაც ძლიერ უყვარდა ანქსუნამონი მან შმერიდან მოსული პრინც მოკლა.
      ალეგორია - ფარაონი ხეოფსი. გიზას სამი პირამიდიდან პირველი ხეოფსის პირამიდა აიგო ფარაონ ხეოფსის ბრძანებით, მისი მარჯვენა ხელი ხუროთ მოძღვარი იმხოტები გახლდათ რომელიც კინო ფილმ მუმიაში მთავარ პერსონაჟად გვესახება რომელმაც ფარაონ ხეოფსის საცოლე ანქსუნამონის საყვარელი იყო, და მეც უფრო განვამძაფრე ეს ისტორიული მოვლენა. ახლა კი რიტუალი თუ რა სიტყვებით ამკობს მთავარი ქურუმი ნებქბქემუ ტუტან ხამონს...

აღზდექი ჯაროვ სტიქიავ მიწის
დაიხსენ ერი ნატანჯი ცეცხლით
იყავ ძლიერი, განდევნე ბნელი
ილუმინატო შექმენ ნათელი

ვითარცა ძრვენი ანხი ნილოსში
ვით არს განწმენდა სულის და ხორცის
იარუს ბედნიერ მინდვრებზე ჰპოვე
ვარდის გაფურჩქვნა, მსუბუქი სული

      ძველი ეგვიპტურიდან სამოთხე სიტყვა სიტყვით იშიფრებოდა როგორც სართულებად დაყოფილი მმუდმივად მოსავლიანი მინდორი რომელსაც შემოკლებულად ეწოდა იარუსბედნიერიმინდვრები.

გამომგზავნელი: ანონიმურია_000-000-016

ადაკარდელა აგრძელებს თხრობას
ბავშვებიც ზიან ინტერესებით
უცბათ გაისმა ზარი წასვლისა
ბავშვებს მოუნდათ გაგრძელებები

სკოლა დამთავრდა, იშლება ყველა
ბავშვები მივლენ მორგანის სახლთან
*********************************
**********************************

ადაკარდელამ ვერ ჰპოვა ვერვინ
მაგრამ იმალა იქვე დარაჯად
უცბად ამჩნია, რომ ბავშვი კვნესის,
რომ ჩაიკეტა რვავე ფანჯარა

ადაკარდელამ იპყრო პატარა
- რატომ მოხვედი ჩემთან მალულად?
მხოლოდ ეს მითხარ ვინ ხარ ნამდვილად,
საიდან გწალუწს ამდენის ცოდნა?

- ჩემი ცხოვრების აზრს ვერ გაგიმხელ
რადგან მეშინის რომ გაიქცევი,
ის მაინც დათმე რაც გამაჩნია
რის გამოც ვარ მე ამდენ მოკვდავში

- ადაკარდელა, გთხოვ მთელი არსით
არ გავიქცევი, არ ვარ მშიშარა
გულის ყურს გიგდებ, ბოლომდე გისმენ
მე შემიყვარდა შენი ზატარა.

ზატარა - ადამიანის ბნელი სურვილების ანგელოზი!

შენზე მსმენია ათასი ჭორი
რომ ხარ ბოროტი და სისხლის მსმელი
მაგრამ შეგატყვე რომ კაცს არ მოკლავ
რომ თუნდ ამიტომ არ გვიქცევი.

      მე მინდოდა რომ ზემოთ მოხსენიებული ლექსი ბოლოში გამომეყენა მაგრამ ამ პოემის წერის დროს ჩემი პერსონიჟით დავინტერესდი და მის ადგილას დავაყენე თავი და მივხვდი, რომ ძალიან ძნელია, რცა შენი მეგობრების სიკვდილს უყურებ და მეც შევცვალე პოემის მსვლელობა!

ადაკარდელამ ამოიოხრა
გულზე მოაწვა სევდა, ნაღველი
ხელის კანკალით მიდის სარკესთან
და მან ტირილით იწყო თხრობანი:

ჩემი სახლია კუბო წყეული
ვიცი ვიქნები მარად ეული
უცხოა ჩემთვის ვნება და შიში
მტაცებელია ჩემს ველურ სისხლში

ღამეა ჩემთვის ხანა რჩეული
მაშინ იღვიძებს ჩემში გრძნეული
წყვდიადში ისმის ბოდვა და კვნესა
მჩვევია სისხლში ეშვების მოსვრა

აჩრდილთა ჯარი მიყურებს შიშით
როცა დავცურავ მე მსყვერპლის სისხლში
სულთა გოდება, ცრემლი დაღვრილი
ღამის ზმანება არის ნამდვილი

ილუზიებსაც არ აქვს ნაპირი
გამოგიტყდები მე ვარ ვამპირი
არავის უნდა მეც რომ გამიგოს
გვერდით დამიჯდეს, ყური დამიგდოს!

პატარა გოგო უცბათ შეშინდა
მორგანს შეხედა დიდი თვალებით
ლიზი ნუ ცბუნავ, მოთოკე თავი
არაფერს გავნებ მხოლოდ მოვყვები.

ჩვენ სისხლის მსმელებს გვწადია ცოდნა
კაცობრიობის გაჩენის დღიდან
ამბებს მოვყვებით ძველებს, ძველისძველს
ერთმანეთს ვუთხრობთ ხალხის ცხოვრებას

ადრე ჩვენ ყველა ვიყავთ მოკვდავნი
ზოგ მდიდარი, ზოგიც ვაჭარნი
ახლა კი ხედავ რას დავემსგავსე?
სისხლის სუნზეც კი მიკრთება გული

ყველაზე უკეთ ვფლობთ ისტორიას
ზღაპრებს კეთილზე და ბოროტებზე
ახლა განვაგრძობ რასაც გითხრობდი,
იმ ამბავს რა გზაც გამოვიარე!..

მე დამავალეს მეთხრო ზღაპარი
მეშინებინა ხალხი მუდმივად
მე გამაკეთეს სისხლის დამლევად,
რომ ხალხს ენახა ფაქტი ნმდვილად...

Monday, September 10, 2012

გამომგზავნელი: ანონიმურია_000-000-015

      არაფორმალებთან ყოფნის დროს მათზე ბევრი რამე შევიტყვე, შსევიტყვე ისიც რომ სუბკულტურებს შორის განსხვავების მიუხედავად ერთად არის ბევრი, მაგალითად პანკი და გოთი, შევიტყვე კაბალის არსებობა, ამიხსნეს მასონებზე და ილუმინატებზე, შევიტყვე ისიც, რომ ასტროლოგიურ კერძოდ დასავლური კალენდრის ნიშნების სტიქიებს იყენებენ სატანისტები და კატის კვლა ეს მხოლოდ ფანატიზმია, თუნდაც ის ამიხსნეს, რომ ემო ემოციურ ადამიანს ნიშნავს და ფანატისტები არიან ვინც ხელებს ისერავს, ან სულ მუდმივად ვინც არის დათრგუნული. მეც რაღა მიჭირდა, ავდექი და დავიწყე, რომ ჩემ პოემაში ოკულტიზმიც უნდა გამერია, მითუმეტეს მაშინ როცა არაფორმალური სუბკულტურიზმი გოთიკა თილისმად იყენებს ანხს, რომელიც ძველი ეგვიპტელების აზრით იყო ნილოსის გასაღები დაანუბისი მას სამაჯურად იყენებდა და მეც შევუდექი.

გავიდა დრონი, გავიდა ხანი
დადგა ის ხვალე, დადგა დაისი
ცბუნავს მსოფლიო, ფრინავენ ხალხი
თითქოს ბერები დაფრინავენო

პარიზი ღამით,ღვთის მშობლის ტაძარი
უკვე იწყება შეკრება იმათი
დონ ამადეო, სერ ვილიამი
აგერ ისინიც მოდიან წყვილში

მრგვალი მაგიდა, ცივი კედლები
სამარისებულ არის დუმილი
მოდის ბელადი, მოჰყვება მსხვერპლი
გვირგვინს უმშვენებს: ქარვა, ოპალი

ჩირაღდანებში ანთია ცეცხლი
უხსენებელი დუმს ქვის ლოდებში:
ორპირობა და ტკბილი ტყუილი;
კაცის მკვლელი და მრუში ყველასთვის.

იღება ბჭენი ჯოჯოხეთისა,
მოდიან ხალხი ცახცახ კანკალით
დაგუბებულა მათი ყურები
ტანჯული ესმით ხალხის კივილი

დადგა შუღამე, ყმუიან მგლები
სავსეა მთვარე, თეთრი, ნათელი
პერგამენტები უპყრიათ ხელში
იესოს ჯვარცმა, ანთია სანთელი.

ყოველ წელს ამ დღეს ჩვენ ვიკრიბებით,
რომ თქვენ დაგტანჯოთ ხალხის დაკარგვით,
ჩვენ თქვენ შეგიცვლით სულს ცხოველებით
აწ და მარადის უკუნისამდე

ამაო არის თქვენი გოდება,
მაინც მოხდება ეს მოსახდენი,
დაწყევლილნი ხართ და განდგომილ
კაცობრიობის რჯულით, ჯილაგით.

ჩირაღდანებში ლაპლაპებს ცეცხლი
ქვრება სანთელი, ვარდება ჯვარცმა,
ირგვლივ ქარია, გვრგვინავს სტიქია
ჭექა-ქუხილის ექოც გაისმა...

ტაძრის აჩრდილმაც გამოიღვიძა
და ჩირარდნებში ცახცახებს ცეცხლი
გაისმა მაღალი ხმის ლაპარაკით
-წადით აქედან დროზეთ ყველანი!

გრაფმა რიჩარდმა რაღა ქნას ახლა?
ან ეებრძოლოს ან და დანებდეს
თუ დანებდება პარივს არვინ სცემს
და თუ იბრძოლებს სიცოცხლეს აგებს.

-მშვიდობა შენდა აბატო კვაზი
გთხოვ დავასრულოთ ეს რიტუალი
-აბა შენ ვინ ხარ, რო გამიბედე
შემობრუნება ჩემი სიტყვების?

-ტონი ჯუზეპე გახლავარ კვაზი
თვით ვატიკანის ბერთ უხუცესი
ავრელიუსის ამხსარებელი,
იულიუსის მასწავლებელი

-მოგესალმებიძმაო ჯუზეპე
-შეცბუნებულმა წარმოთქვა კვაზიმ
-ეს რა მომხდარა რომ განგიმართავთ
ამ ჩემს ტაძარში ტანჯვა კვნესანი?

დღეს ერთის მერე, შუა ღამისას
არის დღეობა ათასი წლისა
არაგონების რაინდთა მეფე
გრაფი რიჩარდი გვიძღვება წინა

აბატმა კვაზიმ თავი წამოჱო
მხრებში გასწორდა და გაიმარა
მისი მნათვლელი ეკლესიურად
არაგონებში ყოფილა ძველად

გრაფმა რიჩარდმაც გამოთქვა აზრი
-რომ მე გახლავართ მეფე ვამპირი
გრაფი დრაკულას ერთადერთი შტო
და მისი გვარის გამგრძელებელი

ტაძრის აჩრდილი დათანხმდა ზეიმს,
ესკადრილია ლოდინობს გარეთ,
ხელში უპყრიათ ჩირაღდანები,
ცხენის ჭჭიხვინით მოჰქრის ოსმალო,

მედროშე წარსდგა ჯაჭვის პერანგით
ალამზე არის სამეფო კობრა;
მეისრეებს კი თავის ისრებზე
ცეცხლი აენთოდ და მოეზიდათ;

ამავ დროულად ქურუმთა რაზმი
მოემართება მსხვერპლის საკურთხად
პენტაგრამებით უხმობენ ლუცის
ბაგით აღებენ ჯოჯოხეთის კარს

უხსენებელმა იხმო სტიქია:
ძეციდან ქარი; ძირიდან მიწა;
ჩირაღდანებში კაშკაშებს ცეცხლი;
კოკისპირული წვიმაც მოვიდა!!!

გამომგზავნელი: ანონიმურია_000-000-014

ორი ჯელტმენი კრიალოსანით
ერთი ლაბადით მეორე ფრაკით
თეთრი, ფითქინა და წნარი სახით
ცოტა ნაოჭით და ცოტა შრამით

სერ ანტონიო, სერ ვილიამი
ჩვენ წარმოგიდგენთ ვატიკანს ღამით
რომის ცენტურის ტახტის დამცველნი
არისტოკრატი ვამპირთა დასი

შენ დაისჯები, რომ არ იჯერებ
თან, რომ დაგვცინი ზღაპრების სახით
პირველზე გახდი მეფის ვეზირი
მას ემორჩილე ერთი - ათასწლით

იმ ღამის შემდეგ გასულა წლები
იყვნენ მეფენი, პრეზიდენტები.
შეცვლილა ყველა და ყველაფერი
დირექტორები, მასწავლებლები

დარჩა დარაჯი ასაკ უცვლელი
სკოლის წინაშე მოვალეობით
პატიოსანი, მაგრამ მშიერი
უმწეო არის კეთილ შობილი

იგი აგრძელებს მეზღაპრეობას
მას დაავალეს დარჩეს მეზღაპრედ
ოღონდ მოყვება მხოლოდ ვამპირზე
რაც მისი მეფის გარშემო ტრიალებს.

სისხლის სუნით ყარს სკოლის დარბაზი
ვირთხა, კატები, ქუჩის ძაღლები;
ყეფა, წკმუტუნი, მწარე ჩხავილი;
მსხვერპლთა ცხედრებით სავსეა კლასი

ჩამოჯდა სკამხე რომ დაისვენოს,
რომ დააალაგოს შმდეგ ოთახი
ზის და ხელს ისმევს სისხლიან პირზე
ძახილი ესმის სკოლის ჭიშკარზე.

-დონ ამადეო? სალამი თქვენდა
მაგრამ რა არის თქვენი საქმენი?
-ხვალ დაისის დროს გრაფი რიჩარდი
არაგონებში ბრძანებს შეკრებას

ნოტრდამს მივდივართ
შენც წამოგვყევი
რომ შემდეგ მოყვე
ჩვენი ნათლობა...

გამომგზავნელი: ანონიმურია_000-000-013

ტუტან ხამონი მოკლა ვეზირმა
მასწავლებელო- იყვირა ბილიმ
-მართალია, რომ თუ კაცი მოკლეს,
მისი სული, რომ დარჩება ქვეყნად?

-შეკითხვა არის საინტერესო
მაგრამ ახსნაში არ ღირს ჩარევა
ზოგი ფიქრობს რომ ასეა ესო,
ზოგიც ფიქრობს, რომ ავაო ზეცად

ბავშვებო მე თქვენ
მოგითხრობთ ამბავს
რომლის სწორეშიც
ხალხები ბოდავს!

ყოფილა ესე ათას რვაასი წელი ჩვენი წლის აღრიცხვის შემდეგ
რითი გაერთონ რა გააკეთონ იმ დროს არ არის მათთვის თამაში
უყვართ სღაპრები შიშის მომგვრელი, წყევლა კრულვა და სუპერ გმირები,
ჯადოქრობა და მკითხაობები, საფლავები და მკვდართა სულები;

ჩინეთში ჰყავდათ ცეცხლის მფრქვეველი
ჩვენში დრაკონად განცხადებული;
რუსეთში თხზავდნენ ჯადოქარ ქალზე
ბაბაიაგად მოხსენებულზე;

ქართველებს გვყავდა ბაყბაყ დევები
რქიანები და გოლიათები
საფრანგეთს იყო გოთური სტილი
და ასტროლოგი ნოსტრადამუსი

ამერიკაში უყვართ გმირები
კაცი ობობა ან კუ ნინძები;
აზიაში კი არაბეთსიკენ
ლამპარში უზით სახელად ჯინი.

ბევრია გმირი კეთილ ბოროტი, ზებუნებრივი ძალით და ნიჭით
კომიქსებიც ხომ არის და არის ბავშვის ჭკუისთვის ასარევები?
უკვე წიგნები, თუნდაც ტომები- თვაილაითი, ჰარი პოტერი;
რატომ გვინდა, რომ ჩვენ ვიყოთ სხვანი, რატომ არ მოგვწონს ჩვენ ჩვენი თავი?

მეცნიერება ანდა ფიზიკა
მეტეორები, შავი ხვრელები
მგლების ყმუილი სავსე მთვარისას
უკვე არსებობს მთვარის ლოცვებიც;

ჯადოქრობა და მკითხაობები,
იოგები და ათეისტები,
ლოტოსში ჯდომა, ბუდისთვის ლოცვა,
მსხვერპლთა შეწირვა ვუდუს შელოცვა!

ვიღაცამ მოყვა ესე ამბავი: კაცი მკვლელი და სისხლის მსმელიო,
ცივი, პირქუში, უგრძნობ ღიმილით რაღაცა ძალას მალავს გულშიო
ღამის ცხოველი კაცის სხეულში; ჩუმი გოდება მას უდევს თავში.
გრძელი ფრჩხილები, გიშრის ბეჭედი; კსერს უმშვენებს ვამპირს ძეწკვები.

ცივი ოფლი აქთ აქ ყველა მსმენელს
ფოთლის შრიალზეც უსკდებათ გული
ეშინიათ და აინტერესებთ
ოღონდ ვერ უძლებთ მათ სუსტი გული

მორჩა ზღაპარი, იშლება ყველა,
გადარჩენილა ზღაპრის მსმენელი,
დამშვიდობება, ნახვამდის, კარგად;
არვის უნდა ცალ-ცალკე წასვლა

ღამეა უკვე,ყმუიან მგლები
მეზღაპრე ცხოვრობს სკოლის სარდაფში,
იგი ბრუნდება თავის ბუნაგში
ფეხის ბაკუნი, ჩქარი ნაბიჟი

მას ჰგონია, რომ მორჩა ზღაპარი
ჩუმი ღიმილით შედის ოთახში
დგას და ხელს ისმევს აჩეჩილ თმაზე
და გათიშული დაეცა კვნესით!

გამომგზავნელი: ანონიმურია_000-000-012

      ანტიკურ საბერძნეთში ღმერთა ღმერთის ზევსის შვილი იყო აპოლონი რომელიც მზის ღმერთი იყო. მე ჩემს პოემას დავარქვი აპოლონს მიღმა - მზის მიღმა

აპოლონს მიღმა

პატარა ქალაქ სახელმწიფოში
სადაც ყოველი ყველას იცნობდა
ცხოვრობდა კაცი ადაკარდელა
რომელსაც ბევრი ჭორი დასდევდა;

ოცი წლის წინათ იგი იპოვნეს
საკუთარ სახლში სისხლით მოსვრი
გვერდით ესვენა ცოლშვილი მკვდარი
დაჭმულები და სისხლიანები!

მისი ოჯახი იყო გულ უხვუ,
კეთილები და საზრიანები;
რასაც უნდოდათ იმას შვრებოდნენ
თანაც არაფერს აზიანებდნენ

ადა კარდელა მორგანს უყვარდა
პატაები, და იყო მზრუნველი
ის მუშაობდა სკოლის დარაჯად
და იყო სკოლის დამლაგებელი.

მაგრამ როდესაც იგი იპოვნეს
ხალხს მის ოჯახზე წაუხდათ გული
ეშინოდათ და ერიდებოდნენ
თან მასზე საშინელ ჭორებს ამბობდნენ.

როდესაც ბავშვი არ ჭამდა საჭმელს
ან გვიანამდე იყო ეზოში
მშობელი მორგანს რომ ახსენებდა
იქ მთავრდებოდა ბავშვის წუწუნი.

სკოლის ბავშვები შეკრებილიყვნენ
რომ მოეძიათ მათ ერთი საქმე
გამოძიებას ჩაატარებდნენ
ადა კარდელა მორგანის საქმეს

როცა ჩატარდა კლასის შეკრება
დათქვეს დროცა და საქმის ადგილც
მორგანის სახლის წინ უნდა მდგარიყვნენ
როცა სკოლიდან წავლენ შინისკენ

სკოლაში არის სტაბილურობა
გაკვეთილი კი უკვე არს ბოლო
დარჩა მსოფლიო ისტორია და
****************************

ხუთი, ათი, თხუთმეტი, ოცი;
მაგრამ რად არ ჩანს მასწავლებელი?
კარი გაიღო, ვიღაც შემოდის
კლასი გაშეშდა მორგანის ნახვით!

მორგანმა ახსნა მოსვლის მიზეზი:
მასწავლებელი გახლდათ ავადო
დღეს მე აგიხსნით ახალ მასალას
ტუტან ხამონის ცხოვრების ბედსო.

-ძველ ეგვიპტეში მისდევდნენ შრომას
იყვნენ მწყემსები, მიწათ მომედნი.
ჰყავდათ კერპები: სეთი, რა, ხნუმი
ოზირისი და ანუბისები;

მეფის მაგივრად თავს თვლიდნენ ღმერთად
და მათ ეწოდათ ფარაონები
ცივილიზებულ იყო ეგვიპტე კანოპებით და პირამიდებით,
დამწერლობაც კი ჰქონიათ იმ დროს ჩვენთვის ცნობილი იეროგლიფები.

როცა კი მათი მეფე კვდებოდა
მას სარკოფაგში ატანდნენ ოქრო
ყველაზე ხნიერი მოკვდა რამზესი
ახალგაზრდა კი ტუტან ხამონი!

გამომგზავნელი: ანონიმურია_000-000-011

      ერთ დღეს როდესაც YouTube-ზე ვეძებდი მოცარტის მესას, და რომელიც ვიპოვნე შემთხვევით აღმოვაჩინე, რომ ამ ვიდეოს ავტორი იყო ვინმე ადა კარდელა; მეც აღარ გამიჭირდა ჩემი მთავარი პერსონისთვის სახელის დარქმევა და პოემას უნდა დარქმეოდა მორგან ადა კარდელა. რადგანაც ცოტა უხეშად მაგრამ სასიამოვნოდ ჟრერდა როგორც დრაკულა, მაგრამ ცოტა მისტიური, ამოუცნობი და შიშის მომცემი უნდა ყოფილიყო ეს სახელი.
      მოკლედ როდესაც გავიცანი არაფორმალები ისინი საუბრობდნენ, რომ მეორე დღეს უნდა ჩაეტარებინათ პოეზიის საღამო, და მეც გამოვთქვი მათთან სურვილი და წავუკითხე ის ლექსი რომელიც შემთხვევით აღმოვაჩინე ინტერნეტში. და ავუხსენი რომ ეს ჩემი პოემის მოლოდ  მეათასედი ნაწილი იყო და ისინიც დიდი ინტერესით მოელოდნენ მეორე დღის გათენებას, მაგრამ ასევე დავაყოლე ისიც,რომ ჩემი პოემა განიცდიდა შეკეთებას, გადაკეთბას, რომ ის ჯერ არ იყო შინაარსობრივად აწყობილი და მუზასთან ერთად მერითმებოდა თავში და მართლაც ასე იყო.
      გათენდა მეორე დღე მე წინა ღამით ვიწვალე, იმიტომ, რომ დაპირებული ვიყავი ხალხზე(მსმენელზე), რომ მათ ძალიან დააინტერესდებოდათ ჩემი პოემა და მეც როგორც იქნა მომივიდა თავში ჭეშმარიტი აზრი და პოემას სახელი შევურჩიე.

გამომგზავნელი: ანონიმურია_000-000-010

ადაკარდელა

ყოფილა ესე ათას რვაასი წელი ჩვენი წლის აღრიცხვის შემდეგ
რითი გაერთონ რა გააკეთონ იმ დროს არ არის მათთვის თამაში
უყვართ სღაპრები შიშის მომგვრელი, წყევლა კრულვა და სუპერ გმირები,
ჯადოქრობა და მკითხაობები, საფლავები და მკვდართა სულები;

ჩინეთში ჰყავდათ ცეცხლის მფრქვეველი
ჩვენში დრაკონად განცხადებული;
რუსეთში თხზავდნენ ჯადოქარ ქალზე
ბაბაიაგად მოხსენებულზე;

ქართველებს გვყავდა ბაყბაყ დევები
რქიანები და გოლიათები
საფრანგეთს იყო გოთური სტილი
და ასტროლოგი ნოსტრადამუსი

ამერიკაში უყვართ გმირები
კაცი ობობა ან კუ ნინძები;
აზიაში კი არაბეთსიკენ
ლამპარში უზით სახელად ჯინი.

ბევრია გმირი კეთილ ბოროტი, ზებუნებრივი ძალით და ნიჭით
კომიქსებიც ხომ არის და არის ბავშვის ჭკუისთვის ასარევები?
უკვე წიგნები, თუნდაც ტომები- თვაილაითი, ჰარი პოტერი;
რატომ გვინდა, რომ ჩვენ ვიყოთ სხვანი, რატომ არ მოგვწონს ჩვენ ჩვენი თავი?

მეცნიერება ანდა ფიზიკა
მეტეორები, შავი ხვრელები
მგლების ყმუილი სავსე მთვარისას
უკვე არსებობს მთვარის ლოცვებიც;

ჯადოქრობა და მკითხაობები,
იოგები და ათეისტები,
ლოტოსში ჯდომა, ბუდისთვის ლოცვა,
მსხვერპლთა შეწირვა ვუდუს შელოცვა!

ვიღაცამ მოყვა ესე ამბავი: კაცი მკვლელი და სისხლის მსმელიო,
ცივი, პირქუში, უგრძნობ ღიმილით რაღაცა ძალას მალავს გულშიო
ღამის ცხოველი კაცის სხეულში; ჩუმი გოდება მას უდევს თავში.
გრძელი ფრჩხილები, გიშრის ბეჭედი; კსერს უმშვენებს ვამპირს ძეწკვები.

      ამ პოემის მთავარი პერსონაჟი უნდა ყოფილიყო მთხრობელი, რომელიც მოყვებოდა ვამპირებზე და როდესაც მას ეკითხებიან საიდან იცით ამდენიო ლექსათ უნდა დაემთავრებინა და მერე მკითხველიც დაინტერესდებოდა.
      მაგრამ საქმე იმაშია, რომ მთხრობელი საშიში უნდა ყოფილიყო მხოლოდ თავისი მსმენელისთვის და არა ჩემი პოემის მკითხველისთვის ამიტომაც შევაერე ამ პოემის გაგრძელება და დავიწყე თავიდან წერა, თუ ვინ იყო მთხრობელი...

Sunday, September 9, 2012

გამომგზავნელი: ანონიმურია_000-000-009

      იმ დროს სანამ დავიწყებდი საოპერატოროზე სიარულს, ზაფხულში გავიცანი ერთი ადამიანი რომელიც უსმენდა როკს, კერძოთ მეტალიკას. ჩემთვის ამ დღემდე არ არსებობდა ესეთი რაიმე მიმდევრობა მაგრამ, მერეც არ შეცვლილა არფერი. როდესაც დავიწყე საოპერატოროზე სწავლა კიდევ ერთი აამიანი გავიცანი, რომელიც იყო ძალიან მხიარული და ძალიან კარგად ვმეგობრობდით ერთმანეთში (ის გოგო იყო). ის თავის ამბებს მიყვებოდა, მე ჩემ ამბებს ვუყვებოდი; მან მომიყვა ისიც, რომ არაფორმალური სუბკულტურიზმის მიმდევარ ადამიანებთან ერთად დადიოდა ხოლმე, და მეც ის ადამიანები დავიმახსოვრე, ამ ჩემი მეგობრის ჩამოთვლილი ფსიქოლოგიური დახასიათებით.
      როდესაც ტრეისერებს დავყვებოდი გადაღებებზე, მაშინ გავიცანით გოგოები, რაღაც დროის შემდეგ დამიკავშირდნენ და მთხოვეს მენახა ისინი. დათქმულ ადგილას მისვამდე ორი წუთი იყო დარჩენილი როდესაც წვიმა დაიწყო, უფრო სწორად რომ ვთქვა  ცრიდა. მეც მივედი 2 წუთის შემდეგ შეხვედრის ადგილას მაგრამ ვერ ვნახე ისინი; ამ დროს შევამჩნიე ჩემი ნაცნობი, რომელიც როკის მსმენელი იყო და მან მითხრა: რატომ დგეხარ მაარტოვო? წამოდი ჩვენთან ერთად იყავიო. მე ავუხსენი მიზეზი და მანაც მიპასუხა, რომ თუ იქვე ახლოს იქნებოდნენ დამიკავშირდებოდნენ და მანამდე არ უნდოდა, რომ მარტო ვყოფილიყავი. როდესაც გავყევი მან თავის მეგობრებთან მიმიყვანა და გამაცნო ისინი. მართალია იმ ადამიანებს სახეზე პირველად ვხედავდი მაგამ ვფიქრობდი რომ მათ დიდიხანია ვიცნობდი. ერთერთმა მათგანმა მკითხა თუ რა მუსიკას ვუსმენდი და მეც გავეცი შესაბამისი პასუხი, რომ ძალიან მიყვარდა ოპერები, არიები, უფრო რომ დავაკონკრეტოთ კათოლიკური სამგლოვიარო მარში (რექვიემი, მესა).
      როგორც ჩემმა ნაცნობა ამიხსნა ესენი უცნაური ბავშვები იყვნენ და არ უნდა გამკვირვებოდა მათგან არაფერი. უცბათ თავში ჭშმრიტების ნაპერწკალმა იფეთქა და ვკითხე ერთერთს ეძახდნენ თუ არა მე სახელად მას ********?!. მან მკითხა თუ საიდან მსმენოდა მის შესახებ; აღმოჩნდა რომ ეს ბავშვები ის არაფორმალური სუბკულტურისზმის მიმდევრები იყვნენ რომელზეც ჩემი მეგობარი (გოგო) მიყვებოდა ხოლმე.
      ვებ მედია ტექნოლოგიებზე სიარულის დპერიოდში შემთხვევით ერთერთ საიტზე წავაწყდი JPEG-ს ფორმატზე დაბეჭდილ ლექსს რომელიც მომეწონა , დამაინტერესდა და შევინახე ჩემს ნოუთბუქში. ტექსტი შემდეგ ნაირია:

***

ჩემი სახლია კუბო წყეული
ვიცი ვიქნები მარად ეული
უცხოა ჩემთვის ვნება და შიში
მტაცებელია ჩემს ველურ სისხლში

ღამეა ჩემთვის ხანა რჩეული
მაშინ იღვიძებს ჩემში გრძნეული
წყვდიადში ისმის ბოდვა და კვნესა
მჩვევია სისხლში ეშვების მოსვრა

აჩრდილთა ჯარი მიყურებს შიშით
როა დავცურავ მე მსხვერპლის სისხლში
სულთა გოდება, ცრემლი დაღვრილი,
ღამის ზმანება არის ნამდვილი

ილუზიებსაც არ აქვს ნაპირი
გამოგიტყდებით მე ვარ ვამპირი!

      გაძლიერებულზე გადასვლისას პარალელურად შევედი სკლააში რომელიც მართლაც და ძალიან ჰგავდა ჰარი პოტერის საცხოვრებელს, ის გოთიკურ სტილში იყო ნაგები, მაღალი სვეტები, ჩუქურთმები; მეც მუზამ მომაწვა და დავიწყე პოემის წერა ვამპირებზე სადაც წინ მოყვანილი ლექსი უნდა გამომეყენა. მოკლედ ჩემი სურვილი იყო ის, რომ ვამპირი რომელიც ვერ განასხვავეს ადამიანისგან პოემის ბოლოს იტყოდა ამ ლექსს და შემდეგ მკითხველს ვუტოვებდი მოსაფიქრებელს.

გამომგზავნელი: ანონიმურია_000-000-008

      დაიწყო ახალი სასწავლო წელი, შემიყვანეს გაძლიერებულ კომპიუტერზე, სადაც დავეუფლებოდი უფრო მეტს და უფრო კარგად. მაგრამ უცბათ თავში გამიელვა "რად მინდა ისეთი სამუშაო, სადაც თვეში გადამიხდიან ათასებს და მთელი დღე გამოკეტილი ვიქნები ოთახში"? ახალ სასწავლებლებში კიდე სხვა პროფესიები იყო და სახლში ვთქვი რომ ახალი პროფესიის დაუფლება მინდა თქო. ეს პროფესია იყო ტელე ოპერატორობა.
      გადავედი საოპერატოროზე, გვაყურებინებდნენ კინო ისტორიებს, ბევრი რამე ვისწავლ იქ ფერების შესახებ, ლექტორმაც დავალება მოგვცა, რომ გზაზე სეინობის დროს, სახლში ყოფნის დროს, ან სადაც არ უნდა იყოთ, სულ იღეთო მნიშვნელობა არ აქვს ეს ვიდეო იქნება თუ ფოტოვო. მეც რაღა მიჭირდა ჩემი ტელეფონი ორვეს იღებდა მაგრამ სულ მავიწყდებოდა.
      მიყიდეს სამოყვარულო ვიდეო კამერა, ვიღებდი ყველას და ყველაფერს, ერთიც ციგნის ბავშვები მეხვეწებოდნენ გადაგვიღეო და ხუმრობით ჩემ გერძე მდგომი ეუბნებოდა სალტოები გააკეთეო და ისიც აკეთებდა.
      სასწავლებელში მივიტანე მასალა, ლექტორმა მითხრა გადაღბა კარგია, ხელი გივარგაო და შემომთავაზა, რომ გადამეღო ექსტრემალები, და აი საღმა აზრმა მხია თავში! თბილისში მოვარჯიშე ექსტრემალებს რომლებიც ტრეისერების სახელით არიან ცნობილნი შორიდან ვიცნობდი, ვუთხარი, რომ მჭირდებოდა რაიმე კლიპის გაკეთება, რადაგანაც საკურსო მქონდა ჩაასაბარებელი, და შევპირდი რომ ამ ვიდეოს მათ უეჭველი ვანახებიდი და YouTube.com-ზე ავტვირთავდი. მათაც მომცეს თანხმობა იმისა, რომ მათთვის გადამეღო, მეც ვუღე და ვუღე, დავამონტაჟე ჩემი ხელითვე, დავდე საიტზე, წავიღე სასწავლებელში საკურსოზე და ტელე-ოპერატორისა და ტელე-ვიდეო-მონტაჟისტის სერთიფიკატით გამოვედი.

გამომგზავნელი: ანონიმურია_000-000-007

      ახალს სკოლაში ახლებურად ვიყავი როგორც ნებისმიერი იქნებოდა მაგრამ მოვინდომე გაღორება და დღესაც იგივსგავაკეთებდი. მამაჩემმა წამომიყვანა იმ სკოლიდან სადაც მეფესავით ვიყავი და იმ სკოლაში შემიყვანა სადაც უნდა ვყოფილიყავი წიგნის ჭია. მეც თავიდან გამიადვილდა რადგანაც საფეხურები არ გამიცდენია, მაგრამ ერთი პატარა ხმამ შემიარა ყურში აშკარად ვიღაცის ნაბოდვარი იყო, ჩემთვის კი წმინდა წყლის სიბრძნე. მამაჩემს წარვუდგინე ჩემი იდეალიზმი:

      თუ ვაბარებ სამსახიობოზე რად მჭირდება ქიმია,ბიოლოგია ან და ფიზიკა მეთქი?!.

      მანაც გულწრფელი თვალებით შემომხედა და მკითხა: მსახიობი გინდა გამოხვიდე შვილოო?

      მე მივუგე, რომ მსახიობი მაგალითად მოვიყვანეთქო (ადრე დავდიოდი თიატრალურზე მაგრამ დავასკვენი რომ ლექსების გაზუთხვა ჩემი სტილი არ ყოფილა).

      გავიდა პერიოდი, მამამ იპოვნა კოლეჯი სადაც უამრავი პროფესიის დაუფლება შეიძლებოდა და მეც ავირჩიე "ვებ მედია ტექნოლოგია". საკმაოდ კარგად ვსწავლობდი, პარალელურად ერთერთი სოციალური ქსელის ვიცე ადმინისტრატორი გავიცანი, ვისი მეშვეობითაც დამატებით კომპიუტერის ჯადოქრობასაც ვსწავლობდი, ისე მიხაროდა, რომ მამაჩემმა ნოუთბუქი მიყიდა და მეც უკან არ ვიხევდი. მომირჩა კოლეჯი, ვამხეცებდი ჩემი ნაცნობი კომპიუტერის ჯადოქრის საიტს (რომელიც გაიყიდა შემდგომ), და ისეევ და ისევ მიყვარდა ის გოგო რომელიც  რამდენიმე წლის წინ ვნახე პირველად მატარებლის ვაგონში და რომელიც თურმა ჩემი მეზობელი ყოფილა და კიდევ უფრო საინტერესო ისს აღმოვაჩინე შემთხვევით, რომ მამაჩემი და ამ გოგონას მამა ძმაკაცები ყოფილან.
      "ვინც ითმენს ის იგებს!" ბევრი ვითმინე მაგრამ ამომასხა ყელში, რაღაც უნდა მეღონა, რომ როგორმე მასაც მოვწონებოდი მაგრამ არაფერი გამომდიოდა. შემთხვევით ერთერთ ჟურნალში ამოვიკითხე ჩემი ჰოროსკოპის მდგომარეობა 1 კვირის განმავლობაში რომელიც მართლაც ასრულდა, მის შემდეგ სულ ამ ჯურნალშ ვკითხულობდი. ჩემს ფავორიტ გოგონას ვკითხე მისი ჰოროსკოპი და მანაც მიპასუხა.
      ასე თუ ისე მაინც ვერ ვაბამდი. ასე და ამგვარად ჩავუჯექი ასტროლოგიას.

გამომგზავნელი: ანონიმურია_000-000-006

      ერთ დღესაც, ნათესავები გვეწვივნენ შინ და მამაჩემმა თქვა, რომ მე პოეტოის ნიჭი მქონდა. მეც ჩემი შენახული ბლოკნოტიდან წავიკითხე ლექსები და ძალიან ამაყობდა მამაჩემი, ნათესავებსაც მოეწონათ. ამ პერიოდში ძალიან დავახლოვდით მე და ჩემი სკოლის ინფორმატიკის მასწავლებელი და ხშირად ვიყავი მის გაკვეთილებზე, მიუხედავად იმისა რომ შემდეგ წელს მეწყებოდა სწავლა.
      მან მკითხა, ისევ თუ ვწერდი ახალ ლექსებს და მეც ვუთხარი დიახთქო, მან მკითხა აბეჭდ მანქანასთან რატომ აღარ ზიხარო, და ჩემი პასუხი იყო ასეთი, ვერ ვენდობი ფუურცელს; ან დასველდება, ანდაც ქარი წაიღებს თქო. მანაც მითხრა რომ სკოლის კომპიუტერზე მასწავლიდა ბეჭდვას და იქ უფრო უსაფრთხო იქნებოდა ლექსების შენახვა.
      2 თვის შემდეგ ჩემი სკოლის ინფორმატიკის საგნის მთავარი ადმინისტრატორი ვიყავი, უჩემოთ ბიოლოგიის კაბინეტში თვით დირექტორიც ვერ შედიოდა, ვისწავლე კომპიუტერის ჩართვა და გამორთვა, დაშლა და აწყობა, ასევე ვისწავლე პროექტორის დამატება კომპიუტერზე. ჩემი მოვალეობა იყო, რომ როცა მოსწავლეები შემოვიდოდნენ, დამერიგა მათთვის ტექსტები, თუ ვინმეს რაიმე გაუჭირდებოდა დავხმარებოდი (და ძმაკაცებისთვის ინტერნეტი ჩამერთო). მეც სრული მობილიზაციით ვასრულებდი დავალებებს და თან ვბლატაობდი კიდეც, მხოლოდ მათემატიკას და ლიტერატურას ვესწრებოდი გკვეთილზე, სხვაზე მუდმივად ინფორმატიკაში ვამეცადინებდი ბავშვებს!
      სკოლაც მთავრდებოდა, არდადეგებზე წასვლა მიხაროდა, მაგრამ მამაჩემმა გამოიტანა სკოლიდან ჩემი და ჩემი დის საბუთები და გადაგვიყვანა უბანში ახლოს; მიზეზი ის იყო რომ სასწავლო წლის დასაწყისში(ნოემბერში) მოხდა 7 ნოემბრის აქცია და  ჩვენი სკოლა თავისუფლებაზე იყო, მამაჩემსაც შეეშინდა უარესი არ მოხდესო. ამ დროისთვის ვამართლებ მაგრამ მაშინ არ ვამართლებდი რადგან ჩემი სკოლიდან წასვლის შემდეგ იმ კომპიუტერის მყარი დისკი გადაიწვა. მართალია მყარი დისკი აღადგინეს მაგრამ ჩემი ნაშრომი რადგანაც იზომებოდა ბაიტებში მაგიდაზევე შემანახინეს Word-ის ფაილით. ჩემი ამოცანა იყო რომ თავიდან დამეწყო და ბოლომდე ამეკრიფა კომპიუტერში ჩემი ლექსები, რომელიც მყარი დისკის მეხსიერებაში შეინახებოდა!!!

გამომგზავნელი: ანონიმურია_000-000-005

4)      იმ პერიოდში სკოლაში ინფორმატიკის საგანი შემდეგ წელს უნდა დაგვეწყო. ინფორმატიკის კაბინეტი ბიოლოგიის კაბინეტში ტარდებოდა და დასვენების ან გაკვეთილების შემდეგ ხშირათ ვიყავი ხოლმე ბიოლოგიის კაბინეტში. შემთხვევით აღმოვაჩინე, რომ საბეჭდი მანქანა ჰქონიათ რომელიც ქართული შრიბტით წერდა და თანაც მუშაობდა, და ამოვბეჭდე ჩემი უკვე ახალი ლექსი, რომელიც პოეტური აზარტით მომივიდა თავში:

***

ვინსეტ ვან გოგმა მოიჭრა ყური
რომ დაემტკიცა მას თავის საქმე
ამადეუსმა მოიკლა თავი,
თავის ცხოვრების მელოდიებზე

მოჰკლეს ილია თვით ქართლის მტრებმა
და კეისარი რომის სარდლებმა
ორივე მეფე და დიდებული
უგვირგვინო თუ გვირგვინიანი...

      პირველი ლექსი რომ ავუკითხე დამრიგებელს მითხრა, რომ პოტენციალი მქონდა და მეც აზარტში შევედი. ვწერდი არა იმიტომ რომ ეს პოეზია იყო არამედ იმიტომ, რომ მინდოდა დამენახებინა მსმენელისთვის ის რომ სრულად ისეთი სულელიც არ ვიყავი როგორიც თვითონ ვეგონე და რაც კი თავში რაიმე ინფორმაციას ვფლობდი წიგნებიდან თუ ტელევიზიიდან ყველაფერს ალეგორიულად ვიყენებდი ლექსებში; ერთ დღესაც ტელევიზორით საინფორმაციო გამოშვებაში ვნახე საშინელი რამ და მეც დავწერე:

კაცობრიობის ცოდვა

შორეულ გზაზე, მთის მაღალ წვერზე
ცხოვრობს არწივი ფრინველთა მეფე
დასჭექა სიტყვა მეფურ ხმიანი
ბუნებამ თავის შვილს რომ დაუტოვა

აჰა ლაჩარნო და სიტყვა მკვეხარნო
ღმერთმა რომ გარგუნათ ბედი კაცისა
დაზდევთ მოშიშართ რომ გაგირბიან
და გაურბიხართ სიმართლის გზასა

ან შევეჯიბროთ აზრებში მაინც
მაგრამ თქვენ იტყვით - ჩვენ კაცნი ვართო!
ჯერ ერთს იფიქრებთ, მეორეს იტყვით
და კეთებისთვის დრო აღარ დაგრჩათ

რითი გვჯობიხართ ორფეხა ნადირი
თავისუფლების მწყურვალ ფრონველებს?
ან გამარჯვებას მონატრებული
ერთხელ მოიგეთ და დღემდე აგებთ

აქ კი უეცრად ცხოველთა მეფემ
დაიღრიალა, სიტყვა წარმოსთქვა
კაცობრიობას ზურგზე რომ აწევს
და პატიება არ შეიძლება

როგორც პირუტყვი, ანდა ნადირი
რომ არ იკადრებს უფლის შეცოდვას
როგორც არ უნდა ეზიზღებოდეს
თავის ნაშიერს მიაგდებს არსად

ადამიანი თავის ნაშიერს
ნაშობელს თავის სიყვარულითა
ზიზღით უყურებს, და თვითონვე კლავს
სიყვარულის მიცს და ერთგულებას.

      სანამ ამ ფურცელს წავიღებდი დამრიგებელთან საჩვენებლად სახლშიი მოვდივარ გახარებული, რომ მეორე დღეს უნდა შემაქონ, მაგრამ დილით სკოლაში წასვლის წინ ჩაი დამეღვარა ნაშრომზე და დამილბა კიდეც ჩემი ლექსი, ამიტომაც უკვე ყელში ამოსულმა საერთოდ გადავწყვიტე რომ აღარც დავბეჭდავდი ლექსებს!

გამომგზავნელი: ანონიმურია_000-000-004


3)      გაზაფხულის ცხელი დღე იყო, სკოლიდან მოვდიოდი ქანც გაწყვეტილი და მოვათრევდი ჩემს სკოლის ჩანთას (6კგ). მეტროპოლიტენის სადგურ ავლაბარში (ცნობისთვის: საქართველო, თბილისი!) შემთხვევით შევნიშნე ერთი გოგონა რომელიც ძალიან მესიმპატიურა (ცნობისთვის მე ბიჭი ვარ და მქვია ******** მაგრამ შეგიძლიათ ანონიმი დამიძახოთ). მოკლედ ჩემს სადგურში ჩავედი, მივბაჯბაჯებდი  სახლისკენ, არც არავინ მაინტერესებდა და არც ის მაინტერესებდ რა ხდებოდა გარშემო, მხოლოდ იმ გოგონაზე ვფიქრობდი რომელმაც ძალიან აღმაფრთოვანა, ამის შემდეგ გადავწყვტე, რომ იმავე დროს წამოვსულიყავი ყოველ დღე სკოლიდან, რომ იმავე დროს მოვხვედრილიყავი მეტროპოლიტენის სადგურ ავლაბარში რომ იმავე ვაგონში ისევ ის გოგონა მენახახა; და აი მესამე დღეს ჩემდა საბედნიეროდ, როდესაც უბანში გავედი მეგობრებთან ფეღბურთის სათამაშოთ გადავედით მეორე უბანში რომ შეგვეკრიბა ბავშვები და ჰოი საოცრება! ვხედავ იმ გოგონას რომელიც სამი დღის წინ შევამჩნიე ჩემთან ერთად მატარებლის ვაგონში თურმე ჩემი უბნის გვერდით უბანში სტუმრად ყოფილა, ადრენალინმა შემომიტია; ოფლმა დამასხა, გავშეშდი და როგორც ყოველთვის ჩემმა კრეატიულმა აზრმა მომაკითხა თავის ქალის მიდამოებში, მეც აღარ დავაყოვნე და ენერგიულად მივედი მარა 2 წლის თოთო ბავშვივით მივესალმე, ისიც მომესალმა და აღმოჩნდა რომ ასეთი ღვთაებრივი სლამაზე ჩემი მეზობელი ყოფილა; იმავე საღამოს სახლში მომივიდა უცნაური აზრი და მეც ეს ყველაფერი ტელეფონის შიდა მხსიერებაში შევინახე ინგლისური ასოებით, რომელიც შემდგომ ჩემს ბლოკნოტში გადმოვაქართულე:

***

მე უშენობას ვეღარ ავიტან
მორჩება ჩემი სიცოცხლე მწარე
მაგრამ რა არის გენიალური?
თუ არა წრფელი სიტყვების ჯახი...

ამას ვწერ შენთვის, რომ მოგიპოვო
როგორც ღარიბი თავის პურის ფულს
მე შენ თაყვანს გცემ ღვთაებრივ ასულს
როგორც იესო თავის მეუფეს

მე ვამბობ შენთვის წმინდათა წმინდას,
სასიყვარულო იგავ-არაკებს
მე შენ მიყვარხარ და უშენობით
ვიწყევლი თავბედს და გაჩენის დღეს

რამ შემაყვარა ასეთი ტურფა
როგორც საუნჯე ქვეყნიერების?
ასეთი ნაზი, ულამაზესი.
როგორც აუნჯე ოქროს ზოდებით

ამომავალ მზეს ჯულიეტას
შეშურდებოდა შენი თვალების
და დაგინდობდა მავრი ოტელო
დეზდემონა რომ ყოფილიყავი.

      შემდგომ მოვინდომე ლექსების კოლექცია მაგრამ როდეცას ჩემი ბლოკნოტიდან ფურცელი ამოვარდა ამან უკვე ტრაგიკულად იმოქმედა ჩემზე და მოგვიანებით მივხვდი, რომ ბლოკნოტი სანდო არ არის, ან ამოგივარდება ფურცელი, ან დაკარგავ და შევეშვი ბლოკნოტობანასაც.

გამომგზავნელი: ანონიმურია_000-000-003

2)      შემდგომ ავიღე რვეული (შემადგენლობა-100 ფურცელი), მაგრამ მოგვიანებით გამოვიტანე ასეთი დასკვნა: "როდესაც სკოლის მათემატიკაში დავატარებდი 100 ფურცლიან რვეულს რომელშიც კვირაში 5 ღის მანძილზე ვწერდი დავალებებს 3 თვეში ძლივს მყოფნიდა" და დავანებე რვეულსაც თავი.

გამომგზავნელი: ანონიმურია_000-000-002

1)      თავიდან მეც ფურცელს და საწერკალამს მოვკიდე ხელი მაგრამ მოგვიანებით მივხვდი რომ ერთი ფურცელი არ მეყოფოდა.

გამომგზავნელი: ანონიმურია_000-000-001

      გამარჯობათ. მე გახლავართ ******** , შეგიძლიათ ანონიმი დამიძახოთ; სულ ყოველთვის მინდოდა, რომ მეწარმოებინა დღიური (სად დავდივარ, რა მიყვარს, ვინ გავიცანი, რა შემემთხვა, რა მირჩიეს).